Historia placówki sięga roku 1925. Wtedy to były legionista, dr Józef Bellert rzucił myśl upamiętnienia zwycięskich bojów I Brygady LP żywym pomnikiem – wybudowaną przez społeczeństwo szkołą. Został zawiązany Komitet Budowy Szkoły na czele, którego stanął inicjator J. Bellert. W skład Komitetu weszli: proboszcz parafii Stary Korczyn ks. Stefan Opara, kierownik szkoły w Senisławicach Jan Łukasik oraz mieszańcy Starego Korczyna. Teren pod budowę (ok. 5 ha) uzyskano od rolników po parcelacji majątku w Winiarach. Budowę szkoły, do której przystąpiło ofiarne społeczeństwo dawnej gminy Opatowiec rozpoczęto 21.09.1930 roku. W roku 1933 zakończono budowę. Prace wykończeniowe wewnątrz budynku trwały do 1939 roku. Na dzień 23 września 1939 roku planowano otwarcie nowej szkoły. Te plany zniweczył wybuch II wojny światowej. Budynek zamiast służyć dzieciom był początkowo schronieniem dla partyzantów, jeńców radzieckich, a nawet przechowywano tam rodzinę żydowską. Po wyzwoleniu budynek został wyremontowany i zorganizowano w nim siedmio-klasową szkołę podstawową. Jej kierownikiem został Bazyli Charyk. Budynek szkoły nie był w pełni wykorzystany. Wtedy też pojawiły się różne koncepcje zagospodarowania obiektu, między innymi utworzenia średniej szkoły rolniczej. Władze oświatowe jednak z niechęcią patrzyły na budynek, który nosił imię J. Piłsudskiego i przypominał boje I Brygady LP. Wszelkie starania Antoniego Kowalika, który po śmierci Bazylego Charyka w roku 1966 został kierownikiem szkoły – a dotacje na remonty zbywane były milczeniem. Okoliczni mieszkańcy wspominają, że pojawiła się nawet myśl zburzenia szkoły. Być może doszłoby do tego, gdyby nie fakt, że zaistniała konieczność zapewnienia pomieszczeń dla dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej, które dotychczas mieszkały w Domu Dziecka w Śladkowie Dużym koło Chmielnika. Tamtejszy budynek, który jako Dom Dziecka funkcjonował od 1953 roku był wyeksploatowany i zagrażał bezpieczeństwu dzieci. Na remont brak było funduszy. Wówczas to powiatowe i wojewódzkie władze doszły do wniosku, że budynek w Winiarach po adaptacji spełni funkcję placówki opiekuńczo-wychowawczej i zostanie w pełni wykorzystany. Szkoła dla miejscowych dzieci miała zostać wybudowana w Starym Korczynie. Koncepcja ta została zatwierdzona 20 września 1970 roku przez Wojewódzką Radę Narodową w Kielcach. Prace przygotowawcze trwały do końca 1971 roku Adaptacja budynku szkolnego na potrzeby Domu Dziecka trwały do września 1973r. Rozpoczęcie roku szkolnego dla wychowanków Domu Dziecka nastąpiło już w Winiarach. Ze Śladkowa przybyło 72 wychowanków. Nie był to jednak komplet, gdyż pełny stan przewidywał 120 wychowanków. Do końca roku 1973 skierowanych zostało jeszcze 40 dzieci. Wychowankowie stanowili grupę przedszkolną liczącą 24 wychowanków oraz pięć grup szkolnych złożonych z dzieci uczęszczających do Szkoły Podstawowej w Starym Korczynie oraz szkół ponadpodstawowych. Wraz w wychowankami przybyło ze Śladkowa 4 pracowników pedagogicznych oraz główna księgowa, konserwator i kierowca a także 22 pracowników administracyjnych i obsługi. W 1975 roku dyrektor Czaja został przeniesiony do pracy na stanowisko Naczelnika Gminy Nowy Korczyn. Nowym dyrektorem Domu Dziecka w Winiarach został jego dotychczasowy zastępca – Władysław Nawalny. Placówką kierował do roku 1983. Od roku 1983 do 1997 funkcję dyrektora pełniła Krystyna Janecka.    W latach  1997 - 2012 dyrektorem była Ligia Płonka.  Od roku 2012  do dnia dzisiejszego  funkcję  dyrektora  pełni Piotr Zeljaś.